Εξατμίστηκε μέσα σε λίγες μέρες η κυβερνητική "αισιοδοξία" για τον ανασχηματισμό. Η έκθεση του ΔΝΤ και η συνοδευτική επιστολή Σαμαρά ότι είναι έτοιμος να λάβει νέα μέτρα αν χρειαστούν, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη ύφεση, δημιουργούν μια "μαύρη πολιτική τρύπα". Μέχρι το τέλος του έτους πρέπει να απολυθούν 17.000 εργαζόμενοι από το Δημόσιο, ενώ η απόφαση του ΣτΕ για τα επιδόματα των ενστόλων, καθώς και το μάθημα αξιοπρέπειας των καθαριστριών εκθέτουν ηθικοπολιτικά την κυβέρνηση. Και σαν να μην έφταναν αυτά, άρχισε η δημόσια αντιπαράθεση υπουργών, ανάμεσα σε αυτούς που κάνουν επίδειξη "πολιτικής φιλευσπλαχνίας" και τους ατσαλάκωτους μνημονιακούς. Οι ενδοκυβερνητικές αντιπαραθέσεις εντάσσονται σε υστερόβουλους
πολιτικούς σχηματισμούς και εκκολαπτόμενα διιστάμενα σχέδια ανάμεσα σε τμήματα των συγκυβερνώντων κομμάτων, που επιδεινώνουν την ήδη αποσταθεροποιημένη κυβέρνηση.

Οι ε  πόμενοι μήνες δεν θα κυλήσουν με κοροϊδίες τύπου "κοινωνικού μερίσματος". Ακόμη κι αν μαγειρευτούν τα στοιχεία, ακόμη κι αν δείξουν "σταθεροποίηση", δεν αλλάζει το πολιτικό κλίμα. Ο Σαμαράς περιμένει κυρίως τη διευκρίνιση των πολιτικών σχεδιασμών της Μέρκελ για την Ελλάδα, σε συνάρτηση με τις συζητήσεις για το χρέος, ώστε να αποφασίσει για προσφυγή στις κάλπες ακόμη και πριν από την προεδρική εκλογή του Φεβρουαρίου.

Τους επόμενους μήνες, με δεδομένη την υφέρπουσα προεκλογική διάσταση, το στοίχημα είναι σε ποιο βαθμό οι διάσπαρτοι κοινωνικοί πυρήνες αντίστασης, όπως οι καθαρίστριες και τα θύματα των ομαδικών απολύσεων από τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, θα αποτελέσουν μήτρα αναζωογόνησης της κοινωνικής κινητικότητας, διαμορφώνοντας δεσμούς κοινωνικών συμμαχιών με εκατομμύρια πολίτες των μεσαίων στρωμάτων που βρίσκονται στη μεθόριο της επιβίωσης και της καταστροφής.

Το αμαρτωλό πολιτικό - οικονομικό σύστημα δεν θα παραδοθεί αμαχητί! Ο ΣΥΡΙΖΑ, με αυξημένη λαϊκή εμπιστοσύνη αλλά και απαιτήσεις, καλείται να ανασυγκροτηθεί σε όλα τα επίπεδα. Η σύγχρονη Αριστερά, με κινηματικές αναφορές και προγραμματικές αποσαφηνίσεις, με κοινωνικές αλλά και πολιτικές συμμαχίες, αναγκαίες ακόμη κι αν επιτύχει την αυτοδυναμία, χωρίς την υπεροψία τού πάλαι ποτέ δικομματισμού, καλείται να μετατρέψει τη λαϊκή απόγνωση σε ελπίδα, την κοινωνική δυσφορία σε συγκατάθεση. Να οργανώσει τα κοινά κοινωνικά συμφέροντα των λαϊκών και των μεσαίων τάξεων, των νεότερων και των παλαιών ηλικιών, των ανδρών και των γυναικών.

Αυτή η διαδικασία, μέσα σε ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο, συναρτάται και με την εσωτερική δημοκρατική αναδιοργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να απαντήσουμε με ειλικρίνεια. Πόσο ουσιαστικά έχει προχωρήσει η απόφαση του συνεδρίου για τη μετατροπή σε ενιαίο κόμμα; Διαθέτει την αναγκαία πολιτική συνοχή από την κορυφή μέχρι τη βάση; Ποια είναι η πολιτική του στον ευαίσθητο χώρο της επικοινωνίας, όπου αντιμετωπίζει την ανοιχτή εχθρότητα της διαπλοκής και την όψιμη διαθεσιμότητα διαφόρων κέντρων; Πώς αξιοποιείται το πλεονέκτημα της ηγετικής παρουσίας, με ευρωπαϊκή αναγνώριση, του Αλέξη Τσίπρα, με την ταυτόχρονη αναγκαία συλλογική, δημοκρατική και αποτελεσματική λειτουργία που απορρέει από το αριστερό DNA;

Κι ακόμη, ποια θα είναι η σχέση του κόμματος της Αριστεράς με την κυβέρνηση της Αριστεράς; Πώς μπορεί να υλοποιηθεί η αναγκαία περιφερειακή ανασυγκρότηση του κόμματος, με συμβούλια και προγράμματα περιοχών, ιδιαίτερα σήμερα που οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς καλούνται να ασκήσουν άμεσα εξουσία στην Περιφέρεια Αττικής;

Σε όλα αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να απαντήσει όχι με εσωστρέφεια, αλλά με δημοκρατική ειλικρίνεια, σε άμεση συνάρτηση με την κοινωνική αξίωση να είναι καθημερινά μπροστά στους αγώνες και τους προβληματισμούς για τη δημοκρατική ανατροπή.
avgi.gr